حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:

ما الآن(در دوران غیبت) به‌حسب ظاهر، سلاحی بالاتر از دعا نداریم؛ و دعای ما یقیناً مؤثر است.

حتی اگر هم فرض کنیم که اثرش بالفعل نباشد، یک مقداری جلوتر می‌افتد؛ تأثیرش جلوتر است.

بخواهیم از خدا که دولت مفسدین را منقرض کند.

📚 کتاب حضرت حجت(عج) ص٢٢۶، مجموعه بیانات آیت‌الله بهجت پیرامون حضرت ولی عصر(عج)

علی مانده ست و یک چادر

که از آن بـوی دود می آید

کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم تو را

کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور

پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را

با صد هزار جلوه برون آمدی که من

با صد هزار دیده تماشا کنم تو را

بالای خود در این چشم من ببین

تا باخبر ز عالم بالا کنم تو را

فروغی بسطامی

دیشب حسن اشک برادر پاک می‌کرد
حیدر از این ماتم گریبان چاک می‌کرد

دیشب حسین نازنین با چشم گریان
از خوردن آب و غذا امساک می‌کرد

اسطوره صبر و سکوت و پایمردی
جسم نحیف همسرش را خاک می‌کرد

مُهر کبودی بر رخ ماهش نمایان
این شکوه را با خالق افلاک می‌کرد

اشک ملایک ریخت از بام مدینه
خاک بقیع و کوچه را نمناک می‌کرد

بانگ عزا در عرش می پیچید، گویا
این داغ را هر ذره ای ادراک می‌کرد

دستان هستی بخش فخر عالم خاک
یا رب مگر خلق جهان را خاک می‌کرد

 «فاطمه» را «فاطمه» گفته‌اند و این تسمیه اسراری دارد و همه‌ی آن اسرار از روایات بهره‌مند است:

۱. «سمِیتْ فَاطِمَةُ فَاطِمَةَ لأنَّهَا فُطِمَتْ مِنَ الشّرِ»
فاطمه، فاطمه نامیده شده است؛ چرا كه از شر بریده و جدا است. این جمله اشاره به «عصمت» حضرت زهراء (سلام الله علیها) است؛ زیرا مسلماً معصومه است، و آیه «إنَّمَا یریدُ اللهُ لِیذْهِبَ عَنَكُمُ الرِّجسَ أهْلَ الْبَیتِ‌ وَ یطَهِرَّكُمْ تَطْهِیراً»، درباره ایشان است.

۲.«سمِیتْ فَاطِمَةَ لأنَّهَا فُطِمَتْ‌عَنِ‌الطّمْثِ»
فاطمه را فاطمه گفتند؛ زیرا بریده است از خونی كه زن‌ها می‌بینند. این تفسیر اشاره به «طهارت ظاهری» حضرت زهراء (سلام الله علیها) است؛ زیرا از نظر روایات،‌ چنانچه زهرا مطهره بود، از نظر معنی،‌ طاهره از خون حیض، نفاس و استحاضه بود.

۳. «سمِیتْ فَاطِمَةُ فَاطِمَةَ لأنَّهَا فُطِمَتْ‌ عَنِ‌ الْخَلْقِ»

فاطمه را فاطمه گفتند، برای اینكه بریده شده از خلق بود. این تفسیر اشاره به «مقام فنا و لقا»ی حضرت زهراء(سلام الله علیها) است. كسی كه در دل او هیچ‌‌ كس جز خدا نبود، دل او فقط مشغول به خدا است.

۴. «سمِیتْ فَاطِمَةُ فَاطِمَةَ‌ لأنَّ‌ الْخَلْقَ فُطِمُوا عَنْ‌ كُنهِ‌ مَعْرفَتِهَا»

فاطمه، فاطمه نام گرفت؛ زیرا مردم از معرفت ایشان بریده شده‌اند و قدرت بر شناخت حقیقت ایشان ندارند، و این تفسیر اشاره به همان مقامی دارد كه به واسطه آن مقام «اُم‌ّ أبیها» نامیده شده است.

۵. «سمِیتْ‌ فَاطِمَةُ فَاطِمَةَ لأنَّهَا فُطِمَتْ هِی وَ شِیعَتُها عَنِ‌ النّارِ»

فاطمه را فاطمه گفتند؛ چون شیعیان خود را از آتش می‌رهاند و نجات می‌دهد. این تفسیر اشاره به «شفاعت» است.