✅چرا ایمان نداشتن به برخی احکام یا پیامبران آدمی را مستحق شدیدترین عذاب ها می کند؟

آیه:
«اَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْض فَما جَزاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذلِكَ مِنْكُمْ اِلاّ خِزْىٌ فِى الْحَیوةِ الدُّنْیا وَ يَوْمَ الْقِیامَةِ يُرَدُّونَ اِلى اَشَدِّ الْعَذابِ وَ مَااللّهُ بِغافِل عَمّا تَعْمَلُونَ.» (بقره، ۸۵)

ترجمه:
«آيا به برخى از (احكام) كتاب (تورات) مى‏گرويد و به برخى ديگر كفر مى‏ورزيد؟! (حرمت جنگيدن و بيرون راندن را رد مى‏كنيد و لزوم آزاد كردن همكيش را مى‏پذيريد؟!) پس كيفر كسانى از شما كه چنين مى‏كنند جز خوارى و ذلّت در دنيا نيست، و روز قيامت به سوى شديدترين عذاب بازگردانيده مى‏شوند؛ و خدا از آنچه مى‏كنيد غافل نيست‏»

نکته:

اگر کسى بگوید: من به نبوّت پیامبر اسلام‌(صلى الله علیه وآله)، ایمان دارم و به نبوّت سایر انبیاء ایمان ندارم، یا بگوید: همه پیامبران را قبول دارم ولى فلان حکمى که یکى از پیامبران آورده قبول ندارم، براى مؤمن بودنش کافى نیست و او کافر خواهد بود. از دیدگاه قرآن، ایمان نسبت به جمیع انبیاء و نسبت به جمیع ما انزل الله و همچنین نسبت به جمیع محتویات رسالت هر یک از پیامبران باید مطلق باشد و تجزیه‌پذیر نیست.

و اگر کسى در ایمان به اینگونه موارد، تبعیض قائل شود، این ایمان برایش مفید نیست و در وصول وى به سعادت اخرویش تأثیرى ندارد و اما اینکه چنین شخصی مستحق شدیدترین عذاب هاست شاید بدین علت است:

کسى که هنوز نبوت و رسالت انبیاء را نپذیرفته شاید منشأ آن قصور یا تقصیر در تشخیص رسالت وى باشد؛ ولى، آن کس که رسالت یک پیامبر و صحت یک کتاب آسمانى برایش ثابت شد اگر بخشى از آن را بعداً انکار کند، طبعاً عامل آن جحود و عناد خواهد بود و بدیهى است که به شدیدترین عذاب گرفتار شوند؛ چرا که، حقیقت، بطور کامل برایش روشن شده است.

به هرحال آنچه موجب سعادت مى‌شود، ایمان مطلق است که هیچ نوع تبعیضى در آن نسبت به انبیاء و محتواى رسالتشان نباشد.

📖اخلاق در قرآن، جلد۱، صفحه۱۳۵
📝ترجمه آیه از آیت الله مشکینی