🌱🌺🌱🌺🌱🌺🌱🌺

ازدواج آسمانی: محمد امین و خدیجه کبری

در شلوغی بازار مکه و هیاهوی زندگی دنیوی، گوهری پنهان بود که چشم جهانیان را خیره می‌ساخت؛ بانویی که ثروت، زیبایی و شرافت را یکجا داشت، اما روحش تشنه حقیقتی فراتر از مادیات بود. نامش خدیجه بود؛ بانوی قریش، تاجری خردمند و سرآمد زنان روزگار خویش.

و او جوانی بود از تیره بنی‌هاشم، که راستگویی و امانتداری‌اش زبانزد خاص و عام بود. همه او را به «محمد امین» می‌شناختند. مردی که آرامش در نگاهش موج می‌زد و مهری بی‌کران در سینه داشت.

تقدیر، این دو قلب پاک را به هم رساند. خدیجه، که زیرکی و فراست بازرگانی‌اش را با نجابت درآمیخته بود، محمد را مدیر تجارت خود کرد و در این مسیر، چیزی در وجود محمد دید که فراتر از یک تاجر ساده بود؛ نوری که از چشمانش می‌درخشید و آرامشی که با خود به همراه داشت.

عشق، نه از جنس عشق‌های زودگذر زمینی، که از جنس محبتی آسمانی و الهی، در قلب خدیجه جوانه زد. او که شرافتمندانه و با عزت، خواستگاران ثروتمند و صاحب‌قدرت را رد کرده بود، اینک خود، پیشقدم شد و شرافتمندانه عشق و علاقه خود را به محمد (ص) اعلام کرد.

و این گونه شد که پاک‌ترین و مقدس‌ترین پیوند بشری در ساده‌ترین و صمیمی‌ترین شکل خود بسته شد. محمد امین (ص) و خدیجه کبری (س)، در کانون گرم خانواده‌ای کوچک اما پر از مهر، زندگی را آغاز کردند.

خدیجه، تنها یک همسر نبود. او اولین ایمان‌آورنده به رسالت پیامبر بود، در تاریک‌ترین و تنهاترین لحظات زندگی‌اش، وقتی که پیامبر از غار حرا بازمی‌گشت و لرزه بر اندام مبارکش بود، خدیجه بود که او را در آغوش گرفت، تصدیقش کرد و گفت: «هرگز نه! سوگند به خدا، او هرگز تو را خوار نمی‌کند. تو پیوند خویشاوندی را حفظ می‌کنی، بار مصیبت‌زده را بر دوش می‌کشی، ناتوان را به چیزى توانمند می‌سازی، فقیر را بى‌نیاز می‌کنی، مهمان را گرامى می‌دارى و در برابر حادثه‌های سخت حقیقتى، یارى می‌کنى.»

او ثروت بی‌کرانش را در راه اسلام نهاد، تا اسلام روییده شود و ریشه بدواند. او مایه آرامش و پناهگاه پیامبر بود. تمام سال‌های سخت محاصره در شعب ابی‌طالب را با استواری و صبری بی‌نظیر در کنار او تحمل کرد و تا آخرین لحظه، یاور و غمخوار او باقی ماند.

۲۵ سال زندگی مشترک پربرکت، پر از مهر، وفا، احترام و همراهی بی‌چشم‌داشت. پیامبر اکرم (ص) حتی پس از رحلت او، هرگاه یادش می‌افتاد، بر او درود می‌فرستاد و همواره از او به نیکی یاد می‌کرد و می‌فرمود: «او زمانی به من ایمان آورد که همه مردم در کفر بودند، او ثروت خود را در زمانی در اختیار من گذاشت که همه مرا محروم ساخته بودند، و خداوند از او فرزندانی به من عطا کرد که به هیچ یک از همسرانم چنین موهبتی داده نشد.»

این ازدواج، تجلی کامل معنای «همسری» بود. همدلی در اوج، ایثار بی‌منت، عشقی الهی و شرافتمندانه که برای همیشه در تاریخ درخشان مانده است. عشق محمد و خدیجه، قصه‌ایست از جنس وفا، از جنس ایمان و از جنس ایثار؛ قصه‌ای که برای همیشه الگویی مقدس برای همه انسان‌هاست.

🌱🌺🌱🌺🌱🌺🌱🌺