💠 مقدم داشتن تربیت خود بر دیگران

در روايتی از علی عليه‌السلام است که حضرت فرمود: «أفضل الأدب ما بدأت به نفسک» با فضيلت‌ترين تربيت‌ها اين است که از خودت شروع کنی. اول برو خودت را تربيت کن! اگر توانستی به سراغ ديگران برو! چون فضيلت اين بيشتر است.
حضرت در جمله‌ای ديگر می‌فرمايد: «عَجِبْتُ لِمَنْ يَتَصَدَّى لِصَلَاحِ النَّاسِ وَ نَفْسُهُ أَشَدُّ شَيْ‏ءٍ فَسَاداً»
در شگفتم از کسی که می‌خواهد زمام تربيت مردم را به دست گيرد و حال اين که نفس خودش از نظر فساد و خرابی بدترين چيز است. اول برو خودت را آباد کن! نمی‌خواهد ديگری را آباد کنی!
باز در روايت ديگری از علی(عليه‌السلام) داريم که فرمود: «من ساس نفسه أدرک السياسة،» کسی که خودش را ساخته است، می‌تواند جامعه را بسازد و زمام امور جامعه را به دست بگيرد.
مراد از سياست تدبير جامعه و سازندگی در سطح کلان است. اينکه ما می‌گوييم «اول برو خودت را تربيت کن» در جميع ابعاد وجودی به خصوص در بُعد نفسانی است، چون ما بُعد قلبی و بُعد عقلانی هم داريم. انشاءال بعداً وارد اين مسائل میشويم. من الآن بحث را بر بُعد نفسانی، يعنی در رابطه با نفس که يک مجموعه از شهوت، غضب و وهم است، متمرکز می‌کنم. انسانی که می‌خواهد نسبت به غير مربّیگری کند، بايد ابتدا خودش را ساخته باشد تا بتواند مربّی ديگری شود. در هر محيطی که باشد، فرقی نمی‌کند.

📚 تربیت و مربیان مربی، آیت‌الله مجتبی تهرانی رحمةالله‌علیه